شبیه سازی ماکروسکوپیک واکنش گندم دوروم به شوری طی دوره رشد رویشی

کمبود منابع آب شیرین از چالش­های مهم تولید فرآورده­های کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک است. از این­رو باید با تجزیه و تحلیل کمّی واکنش گیاهان این مناطق نسبت به تنش شوری، از آب­های کم کیفیت و لب­شور نیز برای تولید بهره برد. دورة رشد رویشی، حیاتی ترین بخش زندگی گیاه است، زیرا بقای گیاه در این دوره بر عملکرد تاثیر می­گذارد.  هدف از این پژوهش، کمّی کردن واکنش گندم دوروم به شوری طی مراحل مختلف رشد رویشی با استفاده از مدل­های کلان بود. بدین منظور، آزمایشی شامل یک تیمار غیر شور (4/0 دسی زیمنس بر متر) و پنج تیمار با شوری­های 2، 4، 6، 8 و10 دسی زیمنس بر متر اجرا شد.  به منظور کمی کردن اثر شوری در هر یک از مراحل رشد، تعداد نسبی گیاهچه و مقادیر تعرق نسبی در شوری­های مختلف خاک، با استفاده از مدل­های ماس و هافمن، ون­گنوختن و هافمن، دیرکسن و همکاران، و همایی و همکاران، برآورد و پارامترهای مورد نظر به دست آمد. مدل­ها با استفاده از آماره های ضریب کارآیی اصلاح شده، شاخص تطبیق اصلاح شده و ضریب جرم باقیمانده مقایسه شدند. آماره­های مربوط به برازش مدل­های مختلف بر مقادیر اندازه گیری­شده، طی مرحلة اول رشدی نشان داد که مدل همایی و همکاران نسبت به سایر مدل­ها مناسب­تر است، لیکن برای مراحل دوم و سوم رشد رویشی، مدل خطی ماس و هافمن برآورد نسبتاً بهتری ارایه داد.